اثربخشی طرحواره درمانی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دبیرستان دوم

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری همه دانش آموزان دختر دوم دبیرستان شهر کرمانشاه در سال 951394 بودند. نمونه 30 دانش آموز دختر پایه اول دبیرستان بود که به شیوه نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. دانش آموزان گروه آزمایش 8 جلسه طرحواره درمانی دریافت کردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند، بلیز، بریر و پلیتر (1989) بود. داده های جمع آوری شده از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر انگیزش تحصیلی و مولفه های آن (درونی، بیرونی و بی انگیزگی) تفاوت معنی داری وجود دارد و میانگین گروه آزمایش از گروه گواه بیشتر بود (05/0>P). یافته های این پژوهش نشان دهنده اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر بود.