تاثیر پلی آمین های مختلف روی بعضی صفات فیزیولوژیکی مثل فعالیت آنزیم های ACC اکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در گل بریده داوودی رقم  برایت گلدن آن

این آزمایش به منظور بررسی اثر محلول پاشی پلی آمین ها بر حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی گل شاخه بریده داوودی ’برایت گلدن آن‘ در آزمایشگاه باغبانی دانشگاه آزاد رفسنجان در سال 1394 انجام گرفت. برای این منظور آزمایشی بر پایه طرح کاملا تصادفی با تیمارهای اسپرمیدین، اسپرمین و پوترسین با غلظت های 1، 2 و3 میلی مولار در سه تکرار انجام شد. عمر گلجایی و پارامترهای مختلف مثل عمر گلجایی، کیفیت، کاهش وزن، درصد ماده خشک، کلروفیل کل، مواد جامد محلول، پروتئین، جذب محلول و آنزیم های ACC اکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که همه تیمارهای پلی آمین در مقایسه با شاهد به طور معنی داری ماندگاری و کیفیت گل ها را افزایش دادند. تیمار اسپرمیدین 3 میلی مولار باعث بالاترین عمر گلجایی شد، به طوری که بعد از 9 روز نگهداری، گل ها در این تیمار دارای کیفیت خوبی بودند. کمترین کاهش وزن و بیشترین میزان مواد جامد محلول در اسپرمیدین 3 میلی مولار و سپس در اسپرمیدین 2 میلی مولار مشاهده شد. فعالیت آنزیم ACCاکسیداز در تیمار اسپرمیدین 3 میلی مولار در مقایسه با شاهد به میزان یک چهارم کاهش یافت. از طرف دیگر میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در آن تیمار 3 برابر شاهد بود. بیشترین میزان کلروفیل برگ در تیمارهای 3 میلی مولار اسپرمیدین و پوترسین مشاهده شد. میزان جذب محلول در اثر کاربرد پلی آمین ها افزایش یافت، به طوری که بالاترین میزان جذب آب در مرحله اول اندازه گیری مربوط به پوترسین (3 میلی مولار) بود، اما در مرحله دوم اندازه گیری اسپرمین (1 میلی مولار) بهتر عمل کرد. تیمارهای اعمال شده بر درصد ماده خشک و میزان پروتئین برگ گل ها تاثیر معنی دار نداشتند. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش تیمار اسپرمیدین 3 میلی مولار بهترین تیمار به منظور افزایش عمر گلجایی و کیفیت گل بریده داوودی رقم ’برایت گلدن آن‘ پیشنهاد می شود.