بررسی اندیکاسیون ها و نتایج حاصل از جراحی در بیماران با بدشکلی های قفسه سینه در استان گیلان

در جدار قفسه سینه انواعی از ناهنجاری های مادرزادی وجود دارد که عمدتا شامل ناهنجاری های پکتوس و نقص های استخوان جناغ سینه می باشد. این ناهنجاری ها بیشتر اثرات نامطلوب روانی و فیزیولوژیک دارند. ترمیم این ناهنجاری ها مورتالیتی و موربیدیتی ناچیزی دارند و با اصلاح آن مشکلات روانی و فیزیولوژیک مبتلایان حل می شود، مطالعه حاضر به منظور بررسی اندیکاسیون ها ونتایج جراحی در بیماران با بدشکلی های قفسه سینه در استان گیلان انجام گرفته است.
در این مطالعه گذشته نگر 52 بیمار (38 مرد و 14 زن) با بدشکلی های قفسه سینه که تحت عمل جراحی ترمیمی در دو بیمارستان رازی و آریا مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام بیماران بجز استرنال کلفت تحت اقدام تشخیصی سی تی اسکن، عکس قفسه سینه قرار گرفتند. عمل جراحی راویچ برای بیماران پکتوس اکسکاواتوم و پکتوس کاریناتوم صورت گرفت و رزکشن دنده های برجسته در بدشکلی قفسه سینه انجام شد و در این شرایط، نقص ایجاد شده باعضله پکتورالیس ماژور و مش ترمیم شدند و کندروتومی برای بیماران استرنال کلفت انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده های توصیفی از آزمون های آماری میانگین انحراف استاندارد درصد و فراوانی استفاده شد.
میانگین سنی بیماران 5/8±81/14 سال بود که گستره 3 تا 30 سال را در برمی گرفت. شایع ترین شکایت اولیه در بیماران مراجعه کننده بد شکلی در 52 بیمار (100%) دیده شد. از 52 بیمار32 بیمار پکتوس اکسکاواتوم (53/61%) و 10 بیمار پکتوس کاریناتوم (23/19%)، 7 بیمار (4/13%) بدشکلی دنده و 3 بیمار (7/5%) استرنال کلفت داشتند. شدت پکتوس اکسکاواتوم از 3 تا 5 سانتیمتر متغیر بود. در بیماران با سن بالاتر از پانزده سال تعداد پین بکار رفته برای فیکس کردن استرنوم دو عدد بود. مش پرولن برای ثابت کردن استرنوم در چهار بیمار بکار برده شد بیشتر بیماران بدون عارضه مهم ترمیم شدند و عوارض عمل شامل 8 مورد پنوموتوراکس (38/15%)، 4 مورد پنومونی (69/7%)، 3 مورد آتلکتازی (76/5%) و 2 مورد عفونت ناشی از میله (84/3%) بود. عوارض عمل جراحی در بیماران با سن بالاتر از پانزده سال بیشتر بوده است. هیچ مورد عودی رویت نشد. شدت درد در بیماران 6 از10 بود (3/42%). نمره درد در بیماران با سن بالاتر از پانزده سال به طور چشم گیری بالاتر بود. طول مدت بستری از 3 تا 7 روز متغیر بود. طول مدت بستری بیماران با سن بالا تر از پانزده سال به طور چشم گیری بیشتر بود. بیماران تحت پیگیری 2 تا 6 ساله قرار گرفتند. 15مورد (84/28%) بیماران میزان رضایتمندی عالی دشتند و 35 مورد (30/67%) رضایتمندی خوب و 2 مورد (84/3%) رضایت نداشتند.
پکتوس اکسکاواتوم و پکتوس کاریناتوم و استرنال کلفت بهتر است در سنین ابتدایی (12-8 سالگی) اصلاح شود به این دلیل که با بالا رفتن سن عمل جراحی سخت تر و عوارض آن بیشتر و میزان عود و عوارض روحی روانی ناشی از آن بیشتر خواهد شد. لذا به همکاران و پزشکان خانواده توصیه می کنیم که این بیماران را جهت جراحی و اصلاح به مراکز تخصصی مربوطه ارجاع داده تا از عوارض یاد شده جلوگیری و همچنین از روش های کمتر تهاجمی مثل ناس تعلیم داده شود.