فرصت های شغلی فراهم شده برای فارغ التحصیلان رشته زبان و ادبیات عربی و لزوم هماهنگی آموزشی با نیاز های آن

بی گمان جامعه بشری از دیرباز از مشکل نابرابری میان منابع و نیازهای خود رنج برده و این امر سبب گشته است تا در صدد پیمودن راهی برای به دست آوردن چیزی باشد که شکافهای پدید آمده در زندگی خود را از طریق کسب و کار بر طرف سازد.
موضوع شغل و حرفه در ترسیم راهبرد زندگی فردی و اجتماعی جایگاه مهمی دارد. شرایط و اوضاع حاکم بر انسانها او را در تنگنای انتخاب گزینه های قابل دسترس او قرار می دهد که در بسیاری از آنها امکان تکرار تجربه و آزمون وجود ندارد. لذا باید برای بهره گرفتن از این فرصتها تلاش نمود. در این زمینه فارغ التحصیلان دانشگاه ها پس از پایان دوران تحصیل با کمبود فرصت های شغلی مرتبط با تخصص و مدرک ایشان روبرو می شوند. و گاهی این چالش آنها را به سرحد سرخوردگی و احساس زیان نسبت به دوران تحصیلی که در رشته خاصی گذرانده اند، می کشاند و گاهی سرزنش را متوجه جامعه و گاهی رشته تحصیلی و گرایش آموزش خود می نمایند. و گاهی هم آن را نشات گرفته از نظام برنامه ریزی جامعه می دانند. این موضوع در خصوص برخی رشته ها و گرایش های دانشگاهی همچون زبان و ادبیات عربی در غیر محیط اصلی آن از شدت بیشتری برخوردار است. فارغ التحصیلان گروه های عربی در دانشگاه های ایران از کمبود فرصت شغلی رنج برده و به دنبال عرصه های شغلی هستند که با تحصیلات آنان سازگاری داشته و آنان را در بدست آوردن درآمد مورد نیازشان، یاری رساند. پرسش اساسی آن است که آیا میان روش های آموزشی این زبان در دانشگاه های ایران با فرصت های شغلی مرتبط با آن سازگاری وجود دارد؟ و آیا می توان با متحول ساختن این روش ها سازگاری بیشتری با عرصه های شغلی پدید آورد؟ این موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته شده و کوشش شده است با طبقه بندی موردی شغل های مرتبط به تبیین چگونگی بهره گیری از این فارغ التحصیلان در زمینه های شغلی پرداخت.