«سیمای عارفان در مثنوی معنوی»

مولانا جلال الدین محمدبن سلطان العلما بهاء الدین محمدبن حسین بن احمد خطیبی بکری بلخی، که در کتاب ها از او به نام های «مولانای روم» و «مولوی» و «ملای روم» یاد کرده اند، یکی از بزرگ ترین و تواناترین گویندگان متصوفه و از عارفان نام آور و ستاره درخشنده و آفتاب فروزنده آسمان ادب فارسی، شاعر حساس، صاحب اندیشه و از متفکران بلامنازع عالم اسلام است. در این نوشتار سعی بر آن است که علاوه بر بیان اندیشه های عرفانی مولوی، احوال و اندیشه های عرفانی عالم تصوف را که مولوی به ذکر مبانی اعتقادات آنان پرداخته است، در محدوده اشارات مولوی بازگو کنیم؛ و به این طریق اهم مباحث عرفانی موردنظر مولوی را همراه با معرفی بزرگان عالم تصوف بازگو کنیم.