اثر آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، بر کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی

اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی یکی از اختلالات عصب – تحولی شایع دوران کودکی است که با سه مشخصه ی نارسایی توجه، فزون کنشی و تکانش گری شناخته می شود. هدفاین مطالعه ، بررسی اثر آموزش کنش های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، بر بهبود کنش وری اجرایی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی است.
از بین کودکانمبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش-فعالی مراجعه کننده به بخش روان پزشکی کودک و نوجوان بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل، 16 کودک هفت تا 10 ساله ی مبتلا به این اختلال، با روش نمونه گیری هدف مند،انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه هشت نفره (مداخله و کنترل)جای داده شدند. آزمودنی ها در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون با مقیاس نارساکنش وری اجرایی بارکلی (BDEFS) سنجیده شدند. گروه مداخله به همراه مادرانشان 11 جلسه ی یک ساعته آموزش کنش های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره دریافت کرد. داده ها با استفاده از نسخه ی 19 نرم افزارSPSS و با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) و تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) بررسی شد.
یافته ها نشان دادند که گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در مرحله ی پس آزمون در خلاصه کنش-های اجرایی به طور معناداری(001/0p<)بهبود یافته است. این بهبود در هر پنج خرده آزمون مقیاس نارساکنش وری اجرایی بارکلی شامل مهار خود، خودانگیزشی، خود نظم جویی هیجانی، خودسازمان دهی و مدیریت زمان مشاهده شد.
آموزش کنش-های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، سبب بهبود کنش وری اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی می شود.