تهیه رزین ها از تری گلیسیریدها و اپوکسی دار کردن آن ها

به دلیل مزایای زیست محیطی و اقتصادی، به تری گلیسیریدها برای تهیه چسب و مواد کامپوزیتی، نسبت به مواد نفتی، توجه بیشتری شده است. در مقاله پیش رو، روش های مختلف تولید رزین از تری گلیسیریدها و اپوکسی دار کردن آن ها مطالعه و بررسی شده است. مناطق فعال موجود در تری گلیسیریدها مانند پیوندهای دوگانه، کربن های آلیلی و گروه استری می توانند پیوند شیمیایی برقرار کنند. تری گلیسیریدها را می توان با واکنش هایی مانند پلیمرشدن رادیکال آزاد، حلقه گشا یا تراکمی و نیز به کمک اصلاح با انیدریدها، پلی ایزوسیانات ها و دی اسیدها به رزین تبدیل کرد. برای اپوکسی دار کردن تری گلیسیریدها نیز می توان از مواد مختلفی از جمله پرکربوکسیلیک اسیدها، پراکسیدهای آلی یا معدنی و هالوهیدرین ها استفاده کرد. اپوکسی دار کردن رزین های تری گلیسیرید باعث شاخه دارشدن پلیمر و ایجاد پیوند عرضی در زمان اتصال می شود. درنتیجه، پیوند ایجاد شده با رزین های تری گلیسیرید مقاوم تر است. نتایج نشان داده است، استفاده از رزین های تری گلیسیرید اپوکسی دار شده نسبت به رزین های معدنی، مانند اوره فرمالدهید، موجب تولید کامپوزیت و دیواره های چوبی مقاوم تر می شود.