بررسی میزان تجمع کروم، روی و مس در بافت خوراکی ماهی کپور صید شده از تالاب بین المللی انزلی

فلزات سنگین از آلاینده های زیست محیطی هستند که مواجه شدن انسان با بعضی از آن ها از طریق آب و مواد غذایی می تواند مسمومیت های مزمن و خطرناکی را ایجاد نماید. از این فلزات می توان به کروم، روی و مساشاره کرد. این تحقیق با هدف بررسی تجمع فلزات سنگین کروم، روی و مسدر بافت خوراکی ماهی کپور تالاب انزلی و مقایسه آن با استانداردهای جهانی انجام شد.
تیمارها شامل ماهی کپور پائیزه مناطق غرب، مرکزی و شرق تالاب انزلی در سال 1391 بودند. فلزات کروم، روی و مس با روش اسپکتوفتومتری اتمی شعله ای اندازه گیری شدند.
مس و کروم در تالاب های غرب، شرق و مرکزی و روی در تالاب های غرب و مرکزی تفاوت معنی دار نداشتند (05/0P>). فلز روی در کپور نواحی غرب، شرق و مرکزی تالاب در مقایسه با استاندارد FDA و در تیمار تالاب شرق در مقایسه با استاندارد FAO افزایش معنی دار نشان داد (05/0P>). علیرغم تیمارهای تالاب غرب و مرکزی، کروم ماهی کپور تالاب شرق در مقایسه با استاندارد FDA افزایش معنی دار نشان داد (05/0P>). علیرغم استاندارد FAO، بر اساس استاندارد FDA در مقدار فلز مس افزایش معنی دار در تیمارهای تالاب غرب، شرق و مرکزی مشاهده شد (05/0P>). روی از بیشترین تجمع و کروم از کمترین تجمع در تالاب های غرب، شرق و مرکزی برخوردار بودند.
ماهی کپور تالاب های شرق، غرب و مرکزی بر اساس FAO از نظر باقی مانده روی و بهداشت مواد غذایی برای مصارف انسانی مناسب نیست. علیرغم استاندارد FDA و بر اساس FAO این ماهی از نظر باقی مانده مس برای مصارف انسانی مناسب است. ماهی کپور از نظر باقی مانده کروم برای مصارف انسانی مناسب است.