سنجش اختلال بدریختی بدنی بین دانشجویان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی دانشگاه رازی

هدف پژوهش حاضر، سنجش اختلال بدریختی بدنی بین دانشجویان دختر و پسررشته تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی دانشگاه رازی بود.
بدین منظور با استفاده از روش تحقیق توصیفی، 343 دانشجوی دختر و پسر در سال تحصیلی91 -90 ، شامل 167 دانشجوی تربیت بدنی با گذراندن حداقل دو ترم و 176 دانشجوی غیرتربیت بدنی از سایر دانشکده ها که به صورت تصادفی خوشه ایانتخاب شده بودند، پرسشنامه اختلال بدریختی بدنی (BDD) را تکمیل کردند. از آزمون های ناپارامتریک مناسب برای بررسی متغیرهای مورد مطالعه استفاده شد.
نتایج نشان داد که نرخ اختلال بدریختی بدنی در دانشجویان مورد مطالعه 8/3% می باشد(13از 343 نفر). بیشترین اختلال بدریختی بدنی در بین دانشجویان پسر غیر تربیت بدنی با4/5% و در دانشجویان دختر غیر تربیت بدنی با میزان1/4% بود.
در کل با توجه به پایین تر بودن نرخ اختلال بدریختی بدنی در دانشجویان تربیت بدنی نسبت به سایر دانشجویان، به نظر می رسد تشویق و آگاهی دادن دانشجویان سایر رشته ها جهت شرکت در تمرینات ورزشی و فعالیت های بدنی در بهبود این اختلال مفید باشد.