تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر ارتقای فعالیت جسمانی کارمندان جزیره ابوموسی

ارتقای فعالیت های جسمانی یکی از موثرترین استراتژی ها جهت کاهش خطر بعضی از بیماری های غیر واگیر و مزمن است. یکی از رویکردهای نظری برای ارتقای فعالیت جسمانی، الگوی فرانظری می باشد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر ارتقای فعالیت جسمانی در کارمندان جزیره ابوموسی بود.
در مطالعه نیمه تجربی حاضر، کارمندان به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند و در سه مرحله قبل، 3 و 6 ماه بعد از مداخله آموزشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی شامل اطلاعات دموگرافیک، مراحل تغییر رفتار فعالیت جسمی، منافع و موانع درک شده و خودکارامدی نسبت به فعالیت جسمانی بود. مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری نیز شامل سخنرانی، بحث گروهی، پوستر، پمفلت و فیلم آموزشی بود. داده ها در نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
قبل از مداخله آموزشی، گروه مداخله و شاهد از نظر فعالیت جسمانی اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. در افراد گروه مداخله، 3 ماه پس از مداخله آموزشی، فعالیت جسمانی به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 > P). 6 ماه پس از مداخله آموزشی، میزان فعالیت جسمانی در گروه مداخله و شاهد اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0 < P).
نتایج این مطالعه نشان داد که مداخله مبتنی بر الگوی فرانظری می تواند در تغییر رفتار فعالیت جسمی کارمندان تا 3 ماه بعد از مداخله آموزشی موثر باشد، اما تغییرات ایجاد شده ممکن است با گذشت زمان کاهش یابد. بنابراین، باید از این الگو جهت ارتقای فعالیت جسمی به طور مداوم استفاده شود و تا رسیدن تمام افراد به مرحله حفظ و نگهداری ادامه یابد.