ماساژ درمانی ایرانی، مقایسه رویکردی با ماساژ چینی

یکی از روش های درمانی رایج، ماساژدرمانی می باشد که در بسیاری از مکاتب طبی قدیم و جدید به کار گرفته شده و می شود. در این بین دو مکتب کهن طب چینی و طب ایرانی نیز از ماساژ درمانی در تعداد زیادی از بیمای ها بهره گرفته اند. ماساژ ایرانی که تحت عنوان دلک و غمز در منابع اصیل طب سنتی ایرانی ذکر گردیده نیازمند متدولوژی و به روز رسانی می باشد تا بتواند جایگاه خود را در میان سایر مکاتب باز نماید.مقاله حاضر بر آن است تا ضمن واکاوی تاریخچه ماساژ درمانی در جهان، موارد گوناگون کاربرد دلک و غمز و ماساژ چینی را از منابع طبی ایرانی و چینی استخراج نماید و روش های عملی و کاربردی آنها را بازشناسی نماید.
در این مقاله، ضمن بررسی دلک و غمز در متون اصیل طب سنتی ایران، موارد کاربرد این شیوه های درمانی در بیماری های مختلف احصاء گردیده و متدهای عملی ذکر شده در منابع مذکور استخراج گردیدند. ضمن اینکه کاربردهای ماساژ چینی از منابع طب چینی ذکر گردیدند.
این مطالعه نشان داد که در طب سنتی ایران، دلک و غمز در درمان بسیاری از بیماری ها قابل استفاده می باشند، اما متد و نحوه انجام آنها به صورت تفصیلی و کاربردی در کتب مذکور ضبط نگردیده است ولی در طب چینی موارد کاربرد ماساژ به صورت نوین و متدولوژیک ارائه گردیده اند.
با توجه به رسالت احیاء طب سنتی بایستی ضمن مطالعات جامع کتابخانه ای و میدانی، با کشف شیوه های مرسوم دلک و غمز که در بین اقوام مختلف ایرانی وجود دارد و قالب بندی و طراحی متدولوژیک آنها، راهی مناسب در جهت شناساندن و ارتقاء این شیوه موثر درمانی با استفاده از تجارب سایر مکاتب طبی ارائه نمود.