ترکیب جمعیتی پزشکان و تشکیلات داخلی بیمارستان جندی شاپور

شهر جندی شاپور به همراه مرکزی علمی، در سال های نخستین حکومت ساسانیان، توسط شهریاران این سلسله بنیاد گردید و با نگرش مطلوبی که ساسانیان به علوم مختلف ایرانی و انیرانی داشتند به سرعت این مرکز علمی به عنوان محل برخورد اندیشه های مختلف و بارانداز فرهنگ ها و اندیشه های دانشمندان ایرانی و انیرانی گردید. در این بین از بخش های مهم دانشگاه جندی شاپور، مرکز آموزشی درمانی آن، با تاسیسات و تشکیلات عمده و نظم و انسجام خاصی بود که پزشکان زبردستی، با متد و شیوه های متنوع، در بخش های مختلف آن به درمانگری و تعلیم اصول طبی رایج می پرداختند. براین اساس چندی از بنیاد شهر و مرکز علمی جندی شاپور نگذشته بود که در آموزشگاه پزشکی و بیمارستان شهر تازه بنیاد جندی شاپور، آگاهی های پزشکی و شیوه های درمانی یونانی، هندی، سریانی و ایرانی با همدیگر آمیخته شدند، و سنت پزشکی جندیشاپوری در سایه پشتیبانی های سیاسی و اقتصادی ساسانیان، بالید و شکوفا شد. بر این اساس، پژوهش پیش رو با گردآوری شواهد و مدارک به جا مانده و همچنین بررسی پژوهش های صورت گرفته با رویکردی توصیفی تحلیلی، به دنبال چینش و پردازش اطلاعات موجود و دستیابی به پاسخ این مسئله است که ساختار و تشکیلات داخلی بزرگ ترین مرکز درمانی جهان باستان چگونه بوده است و هریک از اقوام و ملل ایرانی و انیرانی در روزگار باستان در بنیاد و رونق و شکوفایی این مرکز چه سهم و نقشی را عهده دار بوده اند. بدین سان ترکیب جمعیتی اطباء و دانشمندان و دانش پژوهان جندی شاپور در این باره، ضرورتی است که مسبب اصلی پرداختن بدین مسئله، به منظور روشنی افکندن بر این جنبه از فرهنگ و دستاوردهای علمی ایرانیان باستان گردید.