نقش حکیمان جندی شاپور در انتقال حکمت دنیای باستان به عالم اسلامی

جندی شاپور به عنوان یکی از مراکز علمی عهد باستان، جدا از تدریس، پرورش دانشمند و تالیف کتاب، مرکزی برای جمع آوری و بایگانی منابع علمی در زمینه هایی چون پزشکی، فلسفه و نجوم در دنیای باستان بود. یکی از رشته هایی که در این دانشگاه در عهد خسرو انوشیروان تاسیس شد، حکمت و فلسفه بود. وی ضمن جمع آوری متون فلسفی از هند و روم، مدام جلسات بحث و مناظره با حکیمان ایرانی و هندی و یونانی داشت. این عوامل باعث آشنایی پرورش یافتگان جندی شاپور با حکمت و به تدریج سرآمدی آنها در این علم شد. به طوریکه با ورود اسلام به ایران، پرورش یافتگان جندی شاپور مانند خاندان بختیشوع، خاندان نوبخت و یوحنا بن ماسویه با تدریس، تالیف و ترجمه متون فلسفی، نقش زیادی در انتقال حکمت دنیای باستان به عالم اسلامی داشتند. در این مقاله با استناد به منابع و روش توصیفی تحلیلی تلاش شده است به نقش حکیمان جندی شاپور در انتقال حکمت دنیای باستان به عالم اسلامی پرداخته شود.