سیاست گذاری پولی بهینه، مبتنی بر قاعده و صلاحدیدی در جهت رسیدن به اهداف تورمی برنامه های پنج ساله توسعه: یک رویکرد تعادل عمومی پویای تصادفی

مورد بررسی قرار می گیرد. با توجه به اینکه در سیاست گذاری پولی در اقتصاد ایران بر پایه قاعده مشخصی نیست، ابتدا سعی می شود تا با نوع تعدیل یافته ای از قاعده تیلور که در آن نرخ رشد پایه پولی بر اساس انحراف تورم و تولید از مقادیر هدف آن ها تعیین می شود، سیاست گذاری پولی مورد بررسی قرار گیرد. در این میان آنچه اهمیت می یابد، معیار مناسب برای تورم هدف در این قاعده تعدیل یافته است. با توجه به وجود تورم هدف صریح در قانون برنامه های توسعه و همچنین وجود شواهدی مبنی بر عدم التزام سیاست گذار پولی به این هدف، فرض می شود که تورم هدف در اقتصاد ایران به صورت ضمنی تعیین می شود؛ به این معنی که سیاست گذار هدف گذاری برای تورم دارد اما این هدف برای عموم مردم اعلام نمی شود. با این فرض ابتدا قاعده تعدیل یافته سیاست گذاری پولی با استفاده از یک مدل DSGE برآورد شده و در ادامه مدل DSGE برای سیاست گذاری پولی صلاحدیدی و سیاست گذاری پولی بهینه حل می شود. نتایج این سه رویکرد بیانگر آن است که تنها در اواخر دهه 70 و ابتدای دهه 80 به نحوی قاعده ای در سیاست گذاری پولی وجود داشته و در عمده مواقع تورم هدف ضمنی بالاتر از تورم هدف برنامه های پنج ساله بوده است.