تاریخچه و راهنمای دستیاری رشته طب اورژانس در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی؛ بازنگری سوم مرداد ماه سال 1393

از سالیان دور، مشکلات فراوانی در اداره بخش اورژانس بیمارستان ها احساس می شد. در حقیقت هیچ پزشکی در بیمارستان مسئولیت مستقیم مدیریت بیماران اورژانس را نمی پذیرفت و بخشهای اورژانس مراکز دانشگاهی نیز توسط دستیاران رشته های مختلف اداره می شد، لذا خط اول درمان بیماران بدون قیم بود و برای اداره یک بیمار مشاوره های متعدد با متخصصین مختلف انجام می شد. نخستین بار در سال 1950 ضرورت تربیت پزشکان ویژه اورژانس مورد توجه قرار گرفت و 24 سال بعد در سال 1974 برای اولین بار در آمریکا طب اورژانس آکادمیک در پاسخ به افزایش انتظارات مردمی برای دسترسی شبانه روزی به مراقبت های پزشکی کیفی و تخصصی با تاسیس اولین دوره تربیت دستیار در این رشته در دانشگاه سینسیناتی اوهایو آمریکا پا به عرصه وجود نهاد. در ابتدا متخصصین رشته های مختلف مانند رشته های داخلی، جراحی، بیهوشی، ارتوپدی، جراحی اعصاب در کنار هم در بخش اورژانس اقدام به تربیت دستیاران این رشته تخصصی نمودند که می توانستند پاسخگوی اکثر مراجعان به اورژانس بیمارستان ها باشند. در نهایت با پذیرش رسمی بورد تخصصی در سال 1978 این رشته رسما بعنوان بیست و سومین رشته تخصصی در آمریکا شناخته شد. هم اکنون اورژانس اکثر بیمارستان ها در کشورهای اروپایی و آمریکایی توسط فارغ التحصیلان رشته طب اورژانس اداره می شود و از این رهگذر کیفیت درمان و آموزش ارتقاء چشم گیری پیدا کرده است. در ایران نیز در سال 1375برای اولین بار درخواست رسمی راه اندازی این رشته به دبیرخانه شورای آموزش پزشکی و تخصصی ارائه شد. این درخواست به تصویب رسید و اصول راه اندازی رشته توسط وزارت بهداشت به رسمیت شناخته شد اما با توجه به عدم وجود زیرساخت مناسب به تعویق افتاد و تا سال 1379 مسکوت ماند. تا اینکه در سال 1379مجددا توسط وزیر وقت به دبیرخانه شورای آموزش پزشکی ماموریت داده شد در خصوص ضرورت راه اندازی این رشته کار کارشناسی انجام و نظریه مستقیما به وزیر اعلام شود. نهایتا در سال 1380 در زمان وزارت آقای دکتر فرهادی این رشته تخصصی برای اولین بار در دانشگاه علوم پزشکی ایران راه اندازی شد. نوشتار حاضر ضمن بررسی تاریخچه شکل گیری رشته طب اورژانس در ایران و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به ارائه راهنمای تحصیل در این رشته در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی پرداخته است.