علل اقامت طولانی مدت بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس؛ یک مطالعه مقطعی

افزایش مدت زمان اقامت و عدم تعیین تکلیف به موقع بیماران بخش اورژانس موجب تاثیر منفی برکیفیت ارائه خدمات، افزایش نارضایتی و در نهایت بروز خشونت میگردد. لذا بررسی علل ماندگاری طولانی مدت بیماران در این بخش و ارائه راهکارهای قابل اجراء برای مقابله با آن کمک شایانی به افزایش کیفیت ارائه خدمات و به تبع آن رضایتمندی بیشتر بیماران خواهد کرد. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی علل اقامت طولانی بیماران در بخش اورژانس طراحی شده است. در یک مطالعه مقطعی، علل اقامت طولانی مدت بیماران بخش اورژانس بیمارستان الزهراء، اصفهان طی پاییز سال 1389 مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا چک لیستی شامل 11 مورد شامل: سن، جنس، سطح تریاژ، ساعت دریافت کد پذیرش و ساعت خروج از اورژانس، شکایت اصلی بیمار، سرویس بستری و ترخیص کننده، نتیجه تعیین تکلیف و روز بستری برای تمامی بیماران تکمیل گردید. عدم وجود تخت خالی در بخش، درخواست آزمایشات و مشاوره های غیر ضروری، تاخیر در ورود نمونه به آزمایشگاه، تاخیر در ویزیت و تعیین تکلیف بیماران توسط رزیدنت ارشد کشیک، نیاز به مجوز انجام اقدام درمانی توسط سرویس دیگر، تاخیر در اطلاع به رزیدنت سرویس مربوطه، عدم هماهنگی بین بخش و اورژانس در انتقال بیمار و عدم توانایی مالی بیمار به عنوان علل احتمالی اقامت طولانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت داده ها بعد از جمع آوری با نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 95 بیمار(8/18 درصد) دارای اقامت طولانی با میانگین مدت زمان بستری 5/5±4/10 ساعت بودند. موارد اقامت طولانی به طور معنی داری در بیماران زیر 30 سال (p = 0.0001)، روز های تعطیل (p=0.05) و سطح تریاژ دو (p=0.01) بالاتر بود. بالاترین میانگین مدت زمان اقامت طولانی به ترتیب مربوط به سرویس جراحی با 2/21±0/20 ساعت، بستری چند سرویسی با 1/12±7/16، جراحی اعصاب با 1/15±6/15، داخلی با 1/16±2/14، ارتوپدی با 7/5±09/13، عفونی با 1/13±4/13 و بالاخره نورولوژی با 0/3±7/6 ساعت بود (p=0.001). شایعترین علل اقامت طولانی بیماران مربوط به طولانی شدن زمان انجام مشاوره ها، نیاز به انجام اقدام درمانی توسط سرویس دیگر، عدم وجود تخت خالی در بخش های بستری و تاخیر در تعیین تکلیف توسط سرویس های دیگر بود (p= 0.03). بر اساس نتایج مطالعه حاضر بیماران با سن کمتر از 30 سال؛ بستری شده در سرویس های جراحی، چند سرویسی، جراحی اعصاب و داخلی و نهایتا بستری شده در روزهای تعطیل به طور معنی داری اقامت طولانی تری را در بخش اورژانس تجربه میکنند. همچنین طولانی شدن زمان مشاوره ها و منوط شدن تعین تکلیف بیماران به انجام یک اقدام درمانی توسط سرویس دیگر از شایع ترین علل اقامت طولانی بیماران در بخش اورژانس به نظر میرسند.