بررسی تکرار پذیری آزمونهای عصبی شناختی و عملکردی در ورزشکاران با و بدون بی ثباتی عملکردی مچ پا

بررسی تکرارپذیری آزمونهای عصبی شناختی و عملکردی در ورزشکاران با و بدون بی ثباتی عملکردی مچ پا
در این مطالعه متدولوژیک، بیست ورزشکار با بی ثباتی عملکردی یکطرفه مچ پا(سن برحسب سال58/2±40/23, قد بر حسب متر 11/0±77/1 وزن بر حسب کیلوگرم 18/13±00/67) و بیست ورزشکار بدون آسیب دیدگی (سن برحسب سال72/2±05/23, قد بر حسب متر 13/0±77/1 وزن بر حسب کیلوگرم 21/12±35/66) که از لحاظ جنس، نوع و سطح ورزش، سن، اندام غالب، قد و وزن جور شده بودند و در سوپرلیگ کرج عضو بودند، بررسی شدند. آزمونهای عملکردی شامل the Star Excursion Balance Test (SEBT), figure-of-8, side, square and single hop tests. بودند. عملکرد عصبی شناختی از طریق Deary-Liewald reaction task (DLRT) که شامل زمان عکس العمل ساده و انتخابی و میزان خطاست، بررسی شد.
تفاوت معننی داری بین دو گروه از لحاظ سن(p = .641)، وزن(p = .872)، قد (p = .989) و طول مدت فعالیت بدنی (p =0.94) وجود نداشت.در کل تکرارپذیری در سطح بالا و خیلی بالا مشخص شد و محدوده ICC 99/0-74/0، 99/0-91/0 و محدوده خطای معیار اندازه گیری 69/0-03/0، 03/0-00/0 به ترتیب برای آزمون های hop و SEBT بوده و برای آزمون عصبی شناختی محدوده ICC 96/0-78/0 و محدوده خطای معیار اندازه گیری 77/23-24/0 بوده است.
استنتاج: در این مطالعه تکرارپذیری آزمون های عملکردی بالا و خیلی بالا بود. به نظر می رسد SEBT آزمونی تکرارپذیر و کاربردی برای استفاده در ارزیابی های بالینی و تحقیقاتی است. هرچند تکرارپذیری آرمون های hop به انداره آزمون SEBT نبوده اما بنظر می رسد آزمون های hop نیز ابزاری تکرارپذیر برای بررسی عملکرد داینامیک در بیماران با بی ثباتی عملکردی مچ پا می باشند. نتایج نشان می دهند که DLRT تکرارپذیری قابل قبولی برای اندازه گیری عملکرد عصبی شناختی در بیماران با بی ثباتی عملکردی مچ پا دارد.