مقایسه تاثیر چند کنه کش در کنترل تراکم های مختلف جمعیت کنه تارتن دولکه ای، Tetranychus urticae Koch، در مزارع لوبیای منطقه لردگان

این تحقیق به منظور تعیین مناسب ترین زمان سمپاشی براساس تراکم جمعیت کنه تارتن دولکه ای و تاثیر آفت کش های مختلف در کنترل آفت انجام شد. بررسی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت کرت های یک بار خرد شده انجام شد. پس از رسیدن میانگین جمعیت به 3، 5 و 7 کنه پشت هر برگ در کرت اصلی، سمپاشی با تیمارهای کرت فرعی شامل کنه کش های فنازوکوئین (پراید® SC 20%) به نسبت 5/0 لیتر در هکتار، فن پیروکسی میت (ارتوس® SC 5%) به نسبت 5/0 لیتر در هکتار، بروموپروپیلات (نئورون® EC 25%) به نسبت 2 لیتر در هکتار و آب پاشی صورت گرفت. آمار برداری برای بررسی تغییرات جمعیت آفت، یک روز قبل، 3، 7 و 14 روز پس از سمپاشی انجام گرفت. برای آماربرداری 30 عدد برگ از هر تیمار به طور تصادفی انتخاب و تعداد کنه های بالغ و نمف در دو سانتیمتر مربع سطح پشتی هر برگ شمارش گردید. درصد تاثیر سموم به کمک فرمول هندرسون- تیلتون محاسبه و پس از نرمال کردن داده ها، مقایسه میانگین به وسیله آزمون چند دامنه ای دانکن صورت گرفت. در پایان فصل رویش نیز عملکرد تیمارها مقایسه شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف تراکم جمعیت آفت اختلاف معنی داری وجود دارد و سمپاشی در سطوح اول و دوم (سه و پنج کنه پشت هر برگ) موثرتر از سطح سوم بود. مقایسه میانگین درصد تلفات کنه تارتن دو لکه ای در تیمارهای مختلف آفت کش نشان داد که کنه کش بروموپروپیلات با 8/97 و 8/95 درصد تلفات در روز چهاردهم به ترتیب در نوبت های اول و دوم سمپاشی، موثرتر از کنه کش های فنازوکوئین و فن پیروکسی میت بود. رعایت زمان مناسب سمپاشی بر اساس تراکم آفت موجب افزایش کارایی کنه کش ها می گردد.