آشنایی با ویژگی های آوایی و دستوری زبان گونه های فیروزآباد

مجموعه گونه های زبانی متداول در منطقه فیروزآباد را می توان ترکیبی از گویش ها و لهجه ها دانست. در این مقاله، سه گونه زبانی متعلق به گروه گویش های کوهمره ای، گروه گویش های لری و گویش قشقایی و گونه ای زبانی متعلق به لهجه فارسی محلی از نظر ساخت آوایی و دستوری معرفی و تبیین شده اند. در این زبان گونه ها واکه های کشیده ای وجود دارد که جایگاه تولیدشان، جایگاه تولید واکه های کوتاه با کشیدگی بیشتر است. گویش های کوهمره ای و از جمله دو گویش دادنجانی و بایگانی در گذشته فعل های متعدی دارای ساخت کنایی (ارگتیو) هستند و در این مورد با دیگر زبان گونه های فیروزآباد متفاوت اند. نشانه معرفه در گویش های دادنجانی، بایگانی، لردارنگانی و دهرمی u/ow ، در حیاتی eku/aku و در دژگاهی â/aku است. در قشقایی پسوند معرفه وجود ندارد. در گویش های مطالعه شده، صفت شبیه به فارسی است، جز در صفت عالی که به گونه ای دیگر ادا می شود