ارزیابی تاثیر تستوسترون بر تشکیل کلونی زایی اسپرماتوگونی گوسفند در محیط آزمایشگاه

سلول های بنیادی اسپرماتوگونی با حفظ تعادل بین خودنوسازی و تمایز سبب تداوم روند اسپرماتوژنز می شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر غلظت های مختلف تستوسترون بر کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند می باشد.
سلول های اسپرماتوگونی بیضه گوسفند نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله ای جدا و به روش حذف تمایزی خالص سازی شدند. سپس، به مدت 13 روز به چهار روش تیمار شدند: گروه شاهد شامل کشت ساده سلول های اسپرماتوگونی در محیط DMEM حاوی 1 درصد آنتی بیوتیک و 5 درصد FBS بود و به تیمارهای 1، 2 و 3 علاوه بر محیط بالا به ترتیب 60، 120 و 240 میکروگرم بر میلی لیتر تستوسترون اضافه شد. تعویض محیط کشت هر 72 ساعت انجام شد. ماهیت سلول ها با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی علیه آنتی ژن PGP9.5 تائید گردید. در نهایت درصد حیات سلول ها بلافاصله پس از جداسازی، و هم چنین تعداد و مساحت کلونی های تشکیل شده در روزهای 5، 9 و 13 پس از کشت به وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد.
درصد حیات سلول های اسپرماتوگونی بعد از جداسازی 3/63±86/77 درصد بود. کاهش تعداد و مساحت کلونی های اسپرماتوگونی تیمار 2 و 3 نسبت به کنترل و تیمار 1 معنی دار بود (P<0/05). به علاوه، تعداد و مساحت کلونی ها در روز 13 در مقایسه با روزهای 5 و 9 افزایش معنی داری داشت (P<0/05).
نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد تستوسترون در القاء کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه نقش مثبتی نداشته و با افزایش دوز باعث کاهش تعداد و مساحت کلونی ها در محیط کشت می شود.