طراحی روش بررسی اتصال سلولی پروتئین ها بر پایه الیزا قابل استفاده در ژن درمانی برون تن

یکی از راه کارهای بهبود ژن درمانی، هدفمند کردن ژن درمانگر می باشد. افزودن توالی های کد کننده پپتیدها و یا پروتئین هایی که گرایش بالایی به سلول های هدف دارند به ژن درمانگر کد کننده پروتئین ترشحی از جمله این روش ها محسوب می شود. با این وجود ارزیابی کارآمدی چنین تغییراتی در هدفمنسازی محصول ژن با روش های معمول بررسی اتصال سلولی پروتئین های درمانگر تولید شده در سیستم پروکاریوتی، بطور مستقیم امکانپذیر نیست. در تحقیق پیش رو ما با طراحی روشی بر مبنای آزمون الیزا امکان بررسی اتصال سلولی پروتئین های حاصل از ژن درمانی را بطور مستقیم مورد بررسی قرار دادیم.
به منظور هدفمندسازی ژن درمانگر Mda-7، با روش مهندسی ژنتیک، توالی کد کننده پپتید RGD4C -که گرایش زیادی به اینتگرین های سطحی سلول های سرطانی دارد- را در ست بعد از توالی پپتید نشانه مصنوعی و در ناحیه کد کننده انتهای آمین پروتئین تعبیه کردیم. سپس این cDNA تغییر یافته و cDNA بدون تغییر را در ناقل بیانی یوکاریوتی pCDNA3.1 همسان سازی کردیم. ناقل ها را در رده سلولی HEK-293 ترانسفکت کردیم. سپس میزان بیان Mda-7 ترشح شده در محیط کشت سلول ها را با آزمون الیزا سنجیدیم. پس از همسان کردن غلظت پروتئینMda-7 و RGD.Mda-7 در محیط های کشت سلول های ترانسفکت شده، از آنها به عنوان منبع این پروتئین ها استفاده کردیم. کاهش غلظت محصول این ژن ها دو ساعت پس از مجاورت با رده های سلولی داری اینتگرین HepG2، M21 و فاقد اینتگرین Saos-2 با روش الیزا بررسی و مقایسه شد. این آزمایش سه مرتبه بطور مستقل انجام گرفت و سپس داده ها با آزمون آماری مقایسه میانگین (T-Test) توسط نرم افزار SPSS، مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج و بحث:بررسی آماری نتایج، حاکی از این است که محصول ژن RGD.Mda-7 نسبت به محصول ژن Mda-7 جهت اتصال به سلول های دارای اینتگرین HepG2 و M21 بطور معنی داری گرایش بیشتری دارد، در حالیکه جهت اتصال به رده سلولی فاقد اینتگرین Saos-2 تفاوت معنی داری نداشتند. با این نتایج بنظر می رسد روش طراحی شده در این تحقیق، راه کار مناسبی جهت ارزیابی اتصال سلولی پروتئین ها در کاربردهای ژن درمانی باشد.