تاثیر تنش شوری بر الگوی بیان miR160 و miR167 و ژن های هدف آن ها درگیاه آفتابگردان

شوری یکی از تنش های محیطی متداول است که رشد و نمو گیاه را محدود می کند. مطالعات مولکولی در پاسخ به تنش های محیطی مختلف نشان داده است که گیاه در مواجهه با تنش ها، الگوی بیان ژن های بروز یافته و تنظیم کننده خود را تغییر می دهد. miRNAها دسته مهمی از تنظیم کننده های بیان ژنی می باشند که نسبت به تنش های محیطی پاسخ های متنوعی می دهند و نقش کلیدی در تنظیم بیان ژن ها در مراحل پس از رونویسی ایفا می کنند. در این مطالعه بیان miR160 و miR167 و ژن های هدف آن ها، به ترتیب ژن BU026935 و ژن ARF6 در دو بافت برگ و ریشه و دو سطح تنش شوری 75 و 150 میلی مولار نمک کلرید سدیم و شرایط غیرتنش (شاهد) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار بیولوژیکی بررسی شد. تنش شوری در مرحله شش برگی و مدت زمان 24 ساعت اعمال شد. پس از سنتز cDNA با روش stem-loop RT-PCR، میزان بیان miR160 و miR167 به روش qRT-PCR اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در غلظت های مورد بررسی شوری، بیان miR160 در بافت برگ ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. در حالی که مقادیر تغییرات بیان، نشان دهنده ی کاهش بیان معنی دار miR160 در بافت ریشه تحت تنش 75 میلی مولار بود، بیان آن در تنش 150 میلی مولار با شرایط کنترل تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشت. بیان ژن BU026935 نسبت به شاهد در هر دو سطح شوری و هر دو بافت افزایش بیان نشان داد. miR167 تنها در بافت برگ تحت تنش شوری 75 میلی مولار کاهش بیان معنی دار نشان داده است. نتایج مطالعات و رسم شبکه مشخص کرد که یکی از دلایل اصلی کاهش اکسین در شرایط تنش شوری، افزایش miR167 می باشد. ژن ARF6 در بافت برگ و ریشه در شوری 75 میلی مولار و ریشه در شوری 150 میلی مولار کاهش بیان نشان داد.