اثر محافظتی ملاتونین بر تکامل بافت بیضه نوزاد موش سوری به دنبال مصرف لاموتریژین

لاموتریژین یکی از جدیدترین داروهای ضدصرع می باشد که از سال 1992 استفاده از آن در تعداد بسیار کمی از بیماران شروع گردید.در مورد عوارض ناهنجاری زایی این دارو بر انسان تحقیق جامعی صورت نگرفته است. ملاتونین به عنوان مهم ترین ترشح غده اپیفیز،آنتی اکسیدان یبسیارموثروخنثی کننده رادیکالهای آزاداست. در این تحقیق سعی شد با استفاده از مدل حیوانی و با استفاده از تجویز ملاتونین که خود به عنوان آنتی اکسیدان امروزه مطرح است با مکانیسم از بین بردن رادیکال های آزاد ایجاد شده درتکامل بیضه جنین از مادران تحت درمان با لاموتریژین، بررسی شود.داروی لاموتریژین با دوز 75 میلی گرم برکیلوگرم وملاتونین با دوز 10 میلی گرم برکیلوگرم به طور داخل صفاقی استفاده شدنددر پایان دوره آبستنی طول نوزادان با استفاده از کولیس با دقت 1/0 میلی متر اندازه گیری و ثبت شد و وزن توسط ترازوی دیجیتالی محاسبه شد.بعد از انجام مراحل هیستوتکنیک در زیر میکروسکپ نوری نیکون مورد بررسی قرار گرفتند.روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه ANOVAو به دنبال آن تست های مقایسه ای چندگانه تو کی برای مقایسه وجود اختلاف بین گروه ها استفاده شد (05/0 >p).مشاهدات انجام شده ازنمونه های بافتی بیضه گروه تحت تاثیر داده شده توسط داروی لاموتریژین، تخریب سلول های اسپرماتوگونی،بهم ریختگی آرایش سلول های اسپرماتوگونی و تجمع واکوئل های بزرگ در اپیتلیوم لوله های منی ساز دیده شد. در گروه ترکیبی لاموتریژین و ملاتونین، فشردگی لوله های منی ساز و کاهش فضاهای بینابینی دیده شد. شکل هندسی و آرایش قرارگیری اپی تلیوم لوله های منی ساز در وضعیت مناسبی دیده شد.نتایج نشان داد که گروه لاموتریژین اختلاف معنی داری نسبت گروه کنترل لاموتریژین تیمار شده با ملاتونین دارد (05/0 p). به نظر می رسد که سلول های لایدیگ به داروی لاموتریژین حساس می باشند.این تحقیق نشان داد که تجویز ملاتونین در نمونه هایی که از داروی ضد صرع لاموتریژین در دوران بارداری استفاده می کنند می تواند از وقوع صدمات وارده بر رشد و بافت جنین نقش بازدارنده داشته باشد.