تحلیل جامعه شناختی سبک مدیریت فرماندهی و تاثیر آن در تعالی روحی و رفتاری کارکنان نیروی انتظامی با نگاهی به جایگاه فرماندهان در نهج البلاغه

هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل سبک فرماندهی و تاثیر آن در تعالی معنوی کارکنان نیروهای انتظامی بوده که با استفاده از روش اسنادی به بررسی موضوع فوق پرداخته است. یافته های تحقیق نشان میدهد که به صورت کلی سه مدل در روش تربیتی فرماندهان وجود دارد: الف- رهبری آمرانه؛ ب- رهبری مشورتی؛ ج- رهبری مبنی بر عدم مداخله. دو مدل (الف و ج) متعلق به روش تربیتی غیر اسلامی بوده و روش (ب) همان رهبری مشورتی است که بیشتر بر اصلاح سازی، اخلاق پسندیده، رویکرد دموکراتیک، دوری از تکبر و بخل و صفات ناپسندیده، الگوی امام علی (ع) و پیامبر (ص)، مدیریت صحیح و دینی، دنیاگریزی، اخلاقگرایی و مردم داری، آشنا به عرف و قواعد اجتماعی، مبارزه با فساد و تاکید رویکرد غیر اسلامی دارای ویژگی مستبد بودن، ریاست طلبی، مرتشی، بهره کش و کینه ورز است. مدل مشورتی مدلی از نوع مردم سالاری دینی که از طریق مشارکت زیر مجموعه ها در چهار سطح مشارکت (تصمیم گیری، تصمیم سازی، اجرا و نظارت) در مدیریت جامعه میتواند در بهبود و اصلاح نگرش، اخلاقیات و روابط اجتماعی به سمت فضایل اخلاقی و صفات نیکو موثر باشد. این گونه سبک فرماندهی در مسئولیت پذیری، توانمندسازی، تقویت عزت نفس، احساس اقتدار، انضباط و خودباوری تاثیر مثبتی دارد که در الگوی فرماندهی امام (علی) در توصیه حاکمان و مسئولین مورد توجه است و همچنین برای خودداری از تاثیر منفی فرماندهان بر افراد به دوری از بخل، حسد، نزدیکی به مردم، ساده زیستی، رعایت حال محرومان، اجرای عدالت، عدم دلبستگی به میز ریاست، خوداری از رفتار خودپسندانه، مردم داری و مردگرایی، آزادی بیان و عدم ترس در اظهار عقیده تاکید شده است.