هزینه بر مبنای فعالیت، راه حلی برای گزارشگری مالی

در سال های اخیر، در شرکت های بزرگ صنعتی اکثر کشور ها، برای تخصیص هزینه ها از روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت به منظور گزارشگری درون سازمانی جهت تصمیم گیری های مدیریت و از روش هزینه یابی سنتی برای گزارشگری مالی برون سازمانی استفاده می شود. استفاده از روش یکسان برای گزارشگری موجب کاهش هزینه و صرفه جویی می شود. با این همه، برخی از صاحب نظران حسابداری بر ادامه بکارگیری دو روش تاکید دارند. در این مقاله با مرور روش های مذکور، تلاش می گردد تا تفاوت نتایج بکارکیری این دو روش و تاثیر آن بر سود سالانه و ارزشگذاری موجودی مواد و کالابررسی شده و نشان داده شود که روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت برای مقاصد گزارشگری دورن سازمانی و برون سازمانی مناسب بوده و استدلال طرفداران بکارگیری توام دو روش هزینه یابی در یک واحد تجاری، مورد تردید است.