ارزیابی ساز و کارهای بهبود و ساماندهی تعاونی های آب بران در شهرستان اسفراین به روش AHP

نهادینه کردن تعاونی های آب بران یکی از سازوکارهای مدیریت مشارکتی آبیاری است که بسترساز مشارکت کشاورزان در غلبه بر مشکل کم آبی در رسیدن به اهداف مدیریت پایدار آب کشاورزی به شیوه ای اثربخش خواهد بود. هدف کلی تحقیق حاضر، شناسایی زمینه -های بهبود تشکل های آب بران و اولویت بندی مولفه های موثر در توسعه و تقویت تشکل ها می باشد. جامعه آماری تحقیق را، کارشناسان صاحب نظر و اعضای هیات مدیره تعاونی و همچنین کشاورزان نمونه ای که عضو تعاونی آب بران درسال 1394 می باشند (40 نفر)، تشکیل می دهد که انتخاب افراد مورد مصاحبه به صورت سرشماری (تمام شماری)، انجام گرفت. پس از مصاحبه و تکمیل پرسشنامه ها، برای رتبه بندی ساز و کارهای بهبود و ساماندهی تعاونی های آب بران، از روش تحلیل سلسله مراتبی (نرم افزار اکسپرت چویس 11) استفاده گردید. براساس وزن نهایی معیارها، به ترتیب ساز و کارهای حمایتی(0/266)، مدیریت آب کشاورزی(0/261)، اقتصادی(0/183)، آموزشی و ترویجی(0/123)، قانونی(0/090) و نگرش اعضای تعاونی آب بران(0/076) قرار گرفتند.با توجه به این که سازوکارهای حمایتی، مدیریت آب کشاورزی و اقتصادی به عنوان مهم ترین سازوکارهای بهبود تعاونی آب بران هستند، از این رو پیشنهاد می گردد سازمان جهاد کشاورزی با همکاری بانک کشاورزی تسهیلات و اعتبارات بانکی با بهره خیلی کم در جهت تبدیل آبیاری سنتی به آبیاری تحت فشار در اختیار بهره برداران قرار دهد.