رابطه انگیزه پیشرفت با طرحواره های ناسازگار اولیه و جو عاطفی خانواده

هدف پژوهش تعیین پیش بینی کننده های انگیزه پیشرفت بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و جو عاطفی خانواده بود.
روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تمام دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان های شهر قم به تعداد 1823 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی نمونه ای شامل 160 دانش آموز انتخاب شدند و به سه پرسشنامه طرحواره های یانگ 1995، انگیزه پیشرفت هرمنس 1970 و جو عاطفی خانواده هیل برن 1964 پاسخ دادند.
یافته ها نشان داد جو عاطفی خانواده 6/26 درصد از تغییرات طرحواره های ناسازگار اولیه و 8/8 درصد از تغییرات انگیزه پیشرفت را پیش بینی می کند و طرحواره های ناسازگار اولیه نیز توان پیش بینی 6/18 درصد از تغییرات انگیزه پیشرفت را دارد. از بین مولفه های طرحواره ناسازگار اولیه در گام اول مولفه بریدگی طرد 7/26 درصد و در گام دوم مولفه بریدگی طرد با دیگر جهت مندی 7/30 درصد و نیز از بین مولفه های جو عاطفی فقط مولفه احساس امنیت به تنهایی توان پیش بینی 5/16 درصد تغییرات انگیزه پیشرفت را داشتند.
از نتایج این پژوهش می توان در تشخیص های بالینی، آموزش ها و برنامه ریزی هایی جهت توجه ویژه و ارایه خدمات به خانواده ها برای ایجاد جو عاطفی سالم در خانواده استفاده کرد و از این طریق طرحواره های ناسازگار اولیه را اصلاح کرد و انگیزه پیشرفت را ارتقا داد.