طراحی داربست نانوفیبری پلی کاپرولاکتون (PCL) به عنوان بستری مناسب برای سلول های بنیادی لیمبال جهت بازسازی اپی تلیال قرنیه چشم

طراحی داربست نانوفیبری پلی کاپرولاکتون برای کشت، تکثیر و تمایز سلول های بنیادی لیمبوس که می تواند یک جایگزین برای غشای آمنیوتیک انسانی باشد.
روش پژوهش: سلول های بنیادی لیمبوس انسان جهت ارزیابی زیست سازگاری (شبکه نانوفیبری، غشای آمنیوتیک انسانی) بر اساس فنوتیپ، قابلیت زنده ماندن، تکثیر و توانایی چسبندگی استفاده شده اند.
نتایج زیست سازگاری بر این نکته دلالت داشت که همه بسترها از سازگاری بافتی بالایی برخوردار بودند. تجزیه و تحلیل میکروسکوپی نشان داد که سلول ها به داخل نانوفیبرها نفوذ یافته و به طور قابل توجهی باعث تشکیل ساختار سه بعدی سلول های اپی تلیوم قرنیه شدند که در دو هفته، ماندگاری زیستی خوبی را نشان دادند. نتایج ایمونوسایتوشیمی و Real Time PCR تفاوتی بین بیان رشد سلول های بنیادی قرنیه روی بسترهای نانوفیبری و رشد روی غشای آمنیوتیک را نشان نداد.
بسترهای پلیمری نانوفیبری الکتروریسی شده یک محیط حمایتی برای سلول های بنیادی لیمبوس و هم چنین حامل جایگزین مناسب به جای غشای آمنیوتیک برای تولید بافت سطحی چشم می باشند.