مطالعه تغییرات هیستومتریک، هیستوپاتولوژیک و عملکرد بیوشیمیایی کبد در موش سوری نژاد Balb/c تیمار شده با متیل فنیدیت

متیل فنیدیت (ریتالین) دارویی از دسته محرک های مغزی است که در درمان بیش فعالی همراه با نقص توجه، نارکولپسی و سندروم تاکی کاردی وضعیتی مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق، اثر متیل فنیدیت بر روی تغییرات کبد بررسی شد.
در این مطالعه تجربی، 24 سر موش سوری نر به صورت تصادفی به 1 گروه کنترل و 2 گروه تجربی تقسیم شدند. در گروه های تجربی از ریتالین به میزان 2 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به صورت گاواژ و به مدت 40روز استفاده شد. در پایان دوره پس از بیهوشی حیوانات، نمونه های بافتی کبد تهیه و تغییرات بافت آن با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شد. همچنین پس از جمع آوری و جدا کردن سرم خون، میزان فعالیت آنزیم های مرتبط با کارکرد کبد تحلیل شد. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA تحلیل شدند و سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
تجویز متیل فنیدیت در غلظت های مختلف سبب کاهش معنیدار قطر هپاتوسیت ها، کاهش قطر هسته هپاتوسیت ها، افزایش اندازه سینوزوئیدهای کبدی، نکروز و پرخونی ورید مرکز لوبولی شد. همچنین در گروه های تیمار، ارتشاح گلبولهای سفید تک هستهای در پارانشیم کبد مشاهده شد. به علاوه، میزان تغییرات آنزیم های مرتبط با عملکرد بیوشیمیایی کبد در گرو ه های تجربی، افزایش معنی دار ی را نشان داد.
با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهاد می شود به ویژه در بیماران مبتلا به نارسایی های کبدی، از تجویز داروی فوق صرف نظر شود.