حقوقی سازی یافته های جرم شناسانه درکتاب اول قانون مجازات اسلامی 1392

جرم ناسی همواره بر حقوق کیفری تاثیرگذار بوده است. چنا نکه شماری از راهبردها و شیوه های پاسخ دهی به بزهکاری در اثر نظریه ها و آموزه های آن شکل گرفته و یا متحول شده اند. تعلیق اجرای کیفر، تعویق صدور حکم کیفری، آزادی مشروط و ب هطور کلی روش های فردی سازی پاسخ های عدالت کیفری از جمله شاخ صترین این تاثیرگذاری ها بشمار میروند. به این ترتیب،شماری از آموزه های جرم شناسانه به شکلهای مختلف به هنجارمند شدن » عرصه قانو نگذاری کیفری راه یافته اند، به گون های که می توان از سخن گفت.بنابراین،آموز ه های جر مشناسانه از حالت نظری صرف « یافته های جر مشناسانه خارج شده وبه صورت یک سا ز وکار و نهاد حقوقی و در واقع قاعده حقوقی درآمده اند.
در پهنه حقوق کیفری ایران توجه به یافت ه های جر مشناسانه در فرایند تدوین مقررات کیفری تازه تصویب شده جد یتر از گذشته شده است. در این میان، کتاب اول قانون مجازات اسلامی 1392 از اصلی ترین مصوبه های قانو نگذار در این عرصه است که شماری از آموزه های نظری و کاربردی این شاخه را به رسمیت شناخت هاست تا به این واسطه تحلیلهای جرمشناسانه درفرایند پاسخ دهی به جرم هم بکار آید.در این نوشتار،برای تبیین رویکرد مقنن، حقوق یسازی یافت ه های جر مشناسی نظری (الف) و جرمشناسی کاربردی (ب) در کتاب اول قانون مجازات اسلامی 1392 بررسی میشوند.