اکراه در نظریات حقوقی بین المللی

اکراه به عنوان یکی از موانع ایجاد مسئولیت کیفری از مباحث بسیار مهم و بحث برانگیز در حقوق داخلی و بین المللی میباشد. البته آنچه که موضوع اختلاف در سیستم های مختلف حقوقی نوشته و کامن لا است اکراه در جنایات منتهی به قتل انسان ب یگناه است. در سیستم حقوق نوشته اکراه را در این جنایات با رعایت شرایط سخت اکراه مورد پذیرش قرار داده و آن را مانع ایجاد مسئولیت کیفری می دانند. اما در سیستم کامن لا اکراه در این جنایات مورد پذیرش نیست و فقط می تواند موجب تخفیف مجازات مرتکب گردد. مبنای پذیرش اکراه در حقوق نوشته به عنوان مانع ایجاد مسئولیت کیفری انتخاب معقول و قابل فهم در جامعه است. به عبارت دیگر عملی که مکره در برابر تهدید غیر قابل تحمل انجام می دهد باید معقول بوده و در بین جامعه قابل فهم و درک باش د. اساس نامه های محاکم بین المللی کیفری از جمله یوگوسلاوی سابق و رواندا و... در خصوص مسئله اکراه در جنایات منتهی به قتل ساکت است. این محاکم بر اساس نظر قضات آن که تابع سیستم های کامن لا (اکراه را به عنوان مانع ایجاد جرم م یدانند) یا رومی و ژرمنی (اکراه را صرفا موجب تخفیف مجازات میدانند) بودند، آرای متفاوتی در پذیرش و عدم پذیرش اکراه صادر کردند. تا اینکه اساسنامه دیوان بین المللی کیفری در سال 1998 به تصویب رسید و به این اختلاف نظرها پایان داد. جزء د از بند 1 ماده 31 اکراه و اضطرار را با رعایت شرایط سخت در همه جنایات حتی منتهی به قتل انسان ب یگناه به عنوان موانع ایجاد مسئولیت کیفری میداند.