تجزیه و تحلیل پروتئومیک عضله ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با بتاگلوکان خوراکی

هدف از انجام این مطالعه بررسی پروتئومیک بافت عضله قزل آلای تغذیه شده با بتاگلوکان بود. جیره های غذایی شامل مقادیر بتاگلوکان با دوزهای صفر (شاهد)، 1/0% و 2/0% بود. لاروها در مرحله تغذیه فعال 9 بار در روز و تا حد سیری به مدت دو ماه تغذیه شدند. وزن اکتسابی و راندمان غذایی لاروهایی که با جیره 2/0% تغذیه شده بودند در مقایسه با گروه هایی که از جیره شاهد و 1/0% تغذیه کرده بودند بیشتر بود. لاروهایی که با جیره شاهد و 2/0% تغذیه شده بودند برای بررسی پروتئومیک انتخاب شدند. پروتئین های عضله با الکتروفورز دو بعدی و طیف سنجی جرمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نقاط پروتئینی که از نظر کمی بین شاهد و گروه تغذیه شده با بتاگلوکان دارای تفاوت بود برای شناسایی انتخاب شد. دو نقطه که در گروه تغذیه شده با بتاگلوکان دارای افزایش بیان بودند با tropomyosin alpha-1 chain (نقطه 1) و slow myotomal muscle tropomyosin (نقطه 2) مطابقت داشتند. پنج نقطه که بیان آن ها در اثر مکمل سازی با بتاگلوکان کاهش یافت به عنوان اشکال مختلف میوزین شناسایی شد که شامل myosin light polypeptide 3-2 (نقطه 3)، myosin light chain 1 (نقاط 4 و 5)، fast myosin light chain 2 (نقطه 6) و myosin heavy chain (نقطه 7) بود. تغییرات این پروتئین های ساختمانی در ماهی هایی که از بتاگلوکان تغذیه نمودند می تواند با رشد بیشتر آن ها مرتبط باشد. یافته های این پژوهش می تواند برای درک مکانیسم های تاثیرگذاری بتاگلوکان مورد توجه قرار گیرد.