بررسی مسئله بیداری اسلامی از منظر فقه اهل تسنن

مسئله بیداری اسلامی که از چند سال پیش در برخی کشورهای عربی شروع شده تا کنون معرکه آرا و نظرات بسیار مختلفی بوده است و این واقعه از ابعاد مختلفی قابل بررسی و تحلیل می باشد. این مقاله، از منظری فقهی که کمتر مورد توجه قرار دارد، به مسئله نگریسته است تا مشروعیت یا عدم مشروعیت فقهی بیداری اسلامی و قیام هایی را که صورت گرفته، مورد بحث قرار دهد. در این میان با توجه به تفاوت هایی که بین فقه امامیه و فقه عامه به چشم می خورد، باید میان این دو رویکرد تفکیک قائل شد. از آنجایی که بیداری اسلامی عمدتا در ممالک سنی نشین به وقوع پیوسته است، تمرکز اصلی این مقاله بر روی روایات و فقه می باشد. سوال اصلی مقاله حاضر این است که: دیدگاه فقه عامه در ارتباط با مشروعیت یا عدم مشروعیت بیداری اسلامی و انقلا ب های ذیل آن چیست؟ برای پاسخ به این سوال، با روش مطالعه کتابخانه ای، به سراغ نظریات مربوط به حکومت و خلافت در میان اهل تسنن رفته شد و همچنین، روایات و فتاوای فقهای عامه در باب اطاعت از حاکم و خروج بر حاکم، توصیف و تحلیل گردید. با بررسی انجام شده، به نظر می رسد بر اساس روایات فراوان و همچنین فتاوای فقهای اهل تسنن، خروج علیه حاکم ولو حاکم ظالم و فاسق و کافر، کاری شرعا حرام است و افراد از این کار، بر حذر داشته شده اند.