تاثیرصندلی های متحرک بر رفتار کلاسی دانش آموزان دارای اختلالات طیف اتیسم

کودکان دارای اتیسم در نشستن و اشتغال به فعالیت در کلاس مشکل دارند. نشستن بر توپ و بالشتک ممکن است به افزایش این رفتارهای کلاسی کمک کنند. در تحقیق حاضر تاثیر سه نوع صندلی شامل صندلی معمولی کلاسی، توپ و بالشتکهای بادی بر روی رفتار کلاسی این دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفت.
تحقیق پیش رو با طراحی مطالعه موردی A-B-A-C، چند مداخله ای در شهر مشهد در سال 1392-1393 انجام شد. در پژوهش حاضر، 15 دانش آموز بین سنین 5 تا 12 سال دارای طیف اتیسم شرکت داشتند. رفتار دانش آموزان در سه مرحله توسط دوربین ثبت شد: نشستن روی صندلی معمولی (دوره مبنایی) در طی مرحله A، نشستن روی بالشتک بادی در مرحلهB ، و نشستن روی توپ در مرحله .C تعداد دفعاتی که کودک نشسته و مشغول فعالیت کلاسی بوده در طی دو مرحله مداخله و دوره های مبنایی در طی 8 هفته شمارش شده و مقایسه شد.
در مرحله استفاده از توپ به جای صندلی افزایش معنادار رفتار نشستن در 87% با (001/0p<) و افزایش اشتغال به فعالیت در 53% (8 نفر از 15مورد ) را نشان می دهد. همچنین نتایج نشان دهنده کاهش رفتارهای اتیستیک شامل حرکات کلیشه ای و افزایش روابط اجتماعی و ارتباطی (017/0 p= ) با نشستن روی توپ و بالشتکهای بادی بود.
استفاده از توپ درمانی و بالشتکهای بادی رفتار کلاسی را بهبود بخشیده ولی کاربرد توپها و بالشتکهای بادی بایستی به صورتی انفرادی با توجه به واکنش هر کودک به نوع صندلی انتخاب شود.