نیازهای آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در زمینه توانمندسازی اساتید

طراحی و اجرای واقع بینانه و اثربخش هر برنامه مستلزم تعیین دقیق نیازهاست تا با شناخت و تحلیل نیازهای آموزشی اطلاعات مفید برای تصمیم گیری و تعیین دقیق اهداف برنامه بدست آید. این مطالعه با هدف بررسی و تعیین نیازهای آموزشی در راستای توانمندسازی اعضای هیئت علمی انجام شده است.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که در سال 1394 انجام شد. نمونه پژوهش شامل 196 نفر از مجموع 360 نفر عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان که بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعیین شده بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که به روش تل استار تدوین گردید. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی و پایائی آن از طریق ضریب آلفاکرونباخ 0/95= α تایید گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از مجموع 196 نفر نمونه آماری مورد مطالعه، 3/1 درصد دارای مرتبه استادی، 17/9 درصد دانشیار، 56/1 درصد استادیار و 23 درصد مربی بودند. نتایج نشان داد 92 نفر (46/9 درصد) از اعضای هیئت علمی اولین اولویت نیاز آموزشی در حیطه آموزش: روش های نوین تدریس (PBL، CPC، EBL، EBM) و در حیطه پژوهش: مکالمه به زبان انگلیسی 87 نفر (44/4 درصد) و در حیطه ارزشیابی: روش های ارزشیابی بالینی 71 نفر (36/2 درصد) اعلام کردند. در حیطه های توسعه فردی و IT و فعالیت های مدیریتی به ترتیب: حقوق بیمار 66 نفر (33/7 درصد)، آشنایی با مهارت های IT و استفاده از نرم افزار 87 نفر(44/4 درصد) و قوانین و مقررات اداری و استخدامی 62 نفر( 31/6 درصد) به عنوان اولویت های اول اعلام گردید. هم چنین بین سابقه کاری اعضای هیئت علمی و نیازهای آموزشی آنان تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
اعضای هیئت علمی بالاترین امتیاز را با استفاده از روش های نوین تدریس، آشنایی با مهارت های IT و مکالمه به زبان انگلیسی اختصاص دادند که بیانگر حساسیت آنان برای ارائه تدریس اثربخش و با کیفیت و ارتقاء مرتبه علمی آنان می باشد. لذا ضروری است مرکز مطالعات با استفاده از نتایج پژوهش، اقدام به برگزاری کارگاه های آموزشی نموده تا ضمن ارتقاء مرتبه علمی اساتید، زمینه های لازم جهت بهبود سطح کیفی آموزش در دانشگاه نیز فراهم نماید.