مطالعه ی گونه های گیاهی مناسب نمای سبز به منظور کاهش تراز شدت صوت

آلودگی صوتی یکی از شایع ترین و مهم ترین انواع آلودگی های زیست محیطی در محیط های شهری است، به نحوی که بخش قابل توجهی از جمعیت شهرها در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در معرض آن قرار دارند. یکی از مهم ترین آورده های مفاهیم و مبانی توسعه پایدار در معماری و شهرسازی امروز، استفاده وسیع و آگاهانه از گیاهان در طراحی ساختمان ها و در مقیاس دیگر، در طراحی شهر ها می باشد. صرف نظر از امتیازات متعددی که استفاده از گیاهان می تواند به دنبال داشته باشد، در طراحی نماهای سبز به منظور بهره گیری از امتیازات عملکرد صوتی پوشش گیاهی، باید به انتخاب نوع گیاه و طرح پوسته ی سبز با توجه به بسامد صوتی مورد نظر، توجه کرد.
در مقاله ی پیش رو شناخت گونه های گیاهی مناسب برای کاهش تراز شدت صدای ناخواسته و هم چنین تراز شدت صدای کاهش یافته توسط گونه های گیاهی به عنوان دو هدف اصلی در نظر گرفته شد و پس از اندازه گیری و تحلیل، نتایج بررسی قابلیت ده درختچه متفاوت، در کاهش تراز شدت صدای مبنا در نمای ساختمان به تفکیک نوع درختچه و تراز شدت صدای مبنا ارایه گردید.
نتایج اندازه گیری ها نشان می دهد درختچه پیراکانتا در تراز شدت صدای مبنای 80، 85 و 100 دسی بل با تراز شدت صدای حذف شده ی42، 44 و 37 دسی بل، بهترین عملکرد را داشته است. از طرفی در شدت صدای مبنای 90 دسی بل، درختچه های پیراکانتا، سنجد، ترون و یوکای باغی با شدت صدای حذف شده ای در حدود 40 دسی بل، در شدت صدای مبنای 95 دسی بل، درختچه های سنجد و ختمی با شدت صدای حذف شده ای در حدود 40 دسی بل و در شدت صدای مبنای 105 دسی بل نیز، درختچه یوکا باغی با تراز شدت صدای حذف شده در حدود 40 دسی بل عملکرد بهتری در مقایسه با سایر گونه ها داشته اند