طراحی فضای کنش اجتماعی کودکان در محوطه باز مجتمع های مسکونی با رویکرد خلاقیت و تعاملات اجتماعی

این پژوهش با توجه به واقعیت اجتماعی کودکان سعی دارد با نگاه ویژه به فضای باز مجتمع های مسکونی و بررسی مطالعاتی آن به اهداف مختلف اجتماعی، معماری و روانشناسی دست یابد. چرا که ایجاد چنین فضایی با قابلیت نزدیکی به محل زندگی، از سنین اولیه رشد آموزش را در حوزه های مختلف ایجاد میکند. فضای بازمجتمع های مسکونی مفهوم جدیدی است که ماحصل زندگی جمعی و مجتمع نشینی امروزی است که جایگزین حیاط های خصوصی شده است.گرچه از لحاظ ماهوی و شکلی تفاوت های بسیاری برای این دو وجود دارد، اما از نظر عملکردی انتظار می رود کارکردی مشابه و کاملتر داشته باشد. این پژوهش از نوع توصیفی_ تحلیلی میباشد و با توجه به ابزار پرسشنامه با روش همبستگی، رابطه میان متغیرهای ارتقاء خلاقیت و تعاملات اجتماعی کودکان را در فضای باز مجتمعهای مسکونی، بررسی شده است و نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که کیفیت کالبدی و فضایی محیط، تحریک کنندگی عناصر طبیعی محیط، مشارکت کودکان، آسایش و امنیت و خیالپردازی از جمله مولفه های موثر در رشد خلاقیت و تعاملات اجتماعی کودکان هستند که هر کدام نیز نسبت به هم در رتبه و اولویتی قرار دارند که میتواند کمک اندکی به معماران باشد در جهت شناخت بهتر خصوصیات کالبدی فضاهای باز مجتمع های مسکونی برای کودکان با توجه به نیازهای واقعی آنان.