همگرایی توانمندی های علمی و فناورانه ی بازیگران مختلف در توسعه سیستم های تولیدی پیچیده هوایی

در فرآیند توسعه سیستم های تولیدی پیچیده، بازیگران مختلفی از جمله دانشگاه ها، مراکز تحقیقاتی، بنگاه های فناور کوچک و بنگاه های صنعتی بزرگ با سطوح توانمندی علمی و فناوری متفاوت حضور دارند. یکی از مهمترین چالش ها در مسیر انجام این پروژه ها، ایجاد همگرایی میان توانمندی های علمی و فنی این بازیگران است. جهت بررسی این چالش فاز طراحی هواپیمای جت منطقه ای به عنوان نمونه موردی انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها 18 مصاحبه با مدیران اجرایی پروژه، برخی از مدیران شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف)، شرکت ها و دانشگاه های فعال و متخصصان صنعت صورت گرفت و همچنین از بررسی منابع مکتوب و مشاهدات محققان نیز استفاده شد. پس از توسعه چارچوب مفهومی، فرآیند همگرایی توانمندی های علمی و فناورانه در این پروژه از سه منظر مکانیزم های همگرایی، توانمندی های سازمانی یکپارچه ساز و روابط میان بازیگران تحلیل شد و هفت چالش کلیدی به وجود آمده معرفی و یازده ابزار اصلاحی بکار گرفته شده جهت ایجاد همگرایی توانمندی های فناوری مورد بررسی قرار گرفت. یکی از مهمترین دستاوردهای این مقاله، توسعه بینش و درک محققین و مدیران از مقوله ایجاد همگرایی توانمندی های فناورانه در پروژه های سیستم های تولیدی پیچیده میباشد. با توجه به یافته های اصلی تحقیق، پیشنهاد می شود مدیران پروژه های پیچیده، براساس مراحل پیشرفت پروژه، از ابزارهای متنوع تری جهت ایجاد همگرایی استفاده کنند. همچنین توجه به یکتا بودن برخی از ابزارهای ایجاد همگرایی در پروژه های سیستم های تولیدی پیچیده ضروری است.