بررسی اثر ضد باکتریایی نانو ذرات نقره با مشتقات تیازول، ایمیدازول و تتراهیدرپریدین علیه باکتری های گرم منفی بیماریزای بیمارستانی

گسترش مقاومت دارویی در باکتری های گرم منفی بیمارستانی، تهدیدی جدی برای سلامت بیماران، کارکنان بخش های درمانی و به طور کل بهداشت عمومی توسعه محسوب می شود. شناسایی و استفاده از ترکیبات جدید ضد باکتریایی مانند مشقات تیازول، ایمیدازول و تتراهیدروپریدین و نانوذرات نقره می تواند راه حل موثری برای این معضل باشد. در همین راستا در این مطالعه به بررسی و مقایسه اثر ضد باکتریایی از مشقات تیازول، ایمیدازول، تتراهیدروپریدین و نانوذرات نقره بر سه باکتری گرم منفی پروتئوس میرابلیس، اسینتو باکتر بومانی و شیگلا دیسانتریه پرداختیم.
برای بررسی و مقایسه اثر ضد باکتریایی، از روش انتشار در دیسک برای اندازه گیری قطر هاله مهار رشد و از روش روش براث میکرو دایلوشن برای تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) استفاده شد.
نتایج نشان داد که مشتقات تیازول، ایمیدازول و تتراهیدروپریدین و نانوذرات نقره فاقد اثر مهاری بر اسینتو باکتر بومانی بودند، همچنین اثر مهاری مشتقات ایمیدازول، تتراهیدروپریدین و مشتقات a-c6 تیازول بر روی هیچ کدام از باکتری ها مشاهده نگردید. در این مطالعه قطر هاله 3/17و 5/18 میلی متر و MIC 125 و 5/62 میکرو گرم بر میلی لیتر برای اثر مهاری مشتق d6 تیازول به ترتیب روی پروتئوس میرابلیس و شیگلا دیسانتریه ثبت گردید، همچنین نانوذرات نقره نیز با قطر هاله 4/13 و 2/15 میلی متر و MIC 1125 و 5/562 میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب روی پروتئوس میرابلیس و شیگلا دیسانتریه اثر مهاری داشتند.
در این مطالعه قدرت ضد باکتریایی مشتق تیازول نسبت به نانو ذرات نقره اثبات شد.