بررسی سلامت روانی جانبازان قطع عضو در استان مازندران

قطع عضو یکی از شایعترین معلولیت های حرکتی استکه اختلالات جسمی، رفتاری و روانی پس از آن از مشکلات جدی جانبازانقطع عضو است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی با هدف بررسی سلامت روانی جانبازان قطع عضو استان مازندران است.در این مطالعهوضعیت سلامتروانیشرکت کنندگانبااستفادهازپرسشنامه دموگرافیک خودساخته و پرسشنامه تجدید نظر شده فهرست علایم 90 سوالی SCL-90-R ارزیابی شده است.
از 575 جانباز دارای قطع عضو، (52/44%) 256 نفر با میانگین سنی 6/2 ±44/46 سال و محدوده سنی 20 تا 70 سال پرسشنامه های تحقیقاتی را تکمیل نمودند. کلیه جانبازان مرد، 9/94% متاهل، و 8/78% دارای تحصیلات دیپلم و یا زیر دیپلم بودند.1/69% نفر از افراد شرکت کننده دارای شاخص کلی بیماری بیشتر از 7/0 و در نتیجه بعنوان بیمار روانی احتمالی، در 4/16% از جانبازان بین 4/0 تا 7/0 و در نتیجه مشکوک به بیماری روانی احتمالی و در نهایت در 5/14% از افراد کمتر از 4/0 و در نتیجه سالم احتمالی در نظر گرفته شدند.
بنظر می رسد که اکثریت جانبازان از ارائه خدمات مشاوره ای روانشناسی قابل قبولی برخوردار نیستند که این امر باعث کاهش سلامت روان آنها شده است.