مقایسه عوارض زودرس و دیررس بستن لوله های رحمی با لاپاراسکوپ در سه روش رینگ، فلیشی کلیپ و الکتروکواگولاسیون دو قطبی

بستن لوله های رحمی به روش های مختلف لاپاراسکوپی از بهترین روش های کنترل جمعیت برای افرادی است که قصد باروری ندارند این مطالعه به منظور مقایسه عوارض زودرس و دیررس حاصل از اعمال جراحی بستن لوله های رحمی به سه روش لاپاراسکوپی کواگولاسیون دو قطبی، جاگذاری فیلشی کلیپ و رینگ انجام شده است.
این مطالعه تحلیلی به صورت آینده نگر در مرکز زنان دانشگاه علوم پزشکی بابل بین سالهای 1381-1375 انجام شده است. در این مطالعه 334 بیمار (187 نفر توسط الکتروکواگولاسیون دو قطبی، 50 نفر توسط جاگذاری فیلشی کلیپ و 97 نفر با جاگذاری رینگ های دوتایی سیلاستیک) با شرایط سلامت طبی، تقاضای داوطلبانه، عدم محدودیت سنی و در نیمه اول سیکل قاعدگی و با بیهوشی عمومی تحت عمل قرار گرفتند. سپس عوارض زودرس و دیررس آنها ارزیابی و داده ها با استفاده از آزمون آماری t-test و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
عوارض زودرس شامل 4 مورد پارگی مزوی لوله و ایجاد هماتوم با روش رینگ (4.2%) و یک مورد با روش کواگولاسیون (0.5%) بوده است. اشکال در انجام پروسه عمل، درد شانه پس از عمل و طول زمان اقامت در بیمارستان بین سه گروه یکسان بوده است. درد لگنی زمان ترخیص در 19.4% بیماران رینگ، 7% بیماران الکتروکواگولاسیون و 6% بیماران فیلشی دیده شد. احساس بهبودی بیماران الکتروکواگولاسیون و فیلشی در 24 ساعت اول (به ترتیب 47.6% و 58%) اما رینگ 9% بوده است. در مقابل احساس بهبودی بیماران رینگ پس از 48 ساعت در (53.6%)، الکتروکواگولاسیون 9.6% و فیلشی 10% بوده است. عوارض دیررس که پس از دو سال ازانجام عمل ارزیابی شدند بین سه گروه اختلافی نداشت و فقط یک مورد حاملگی با رینگ در کل بیماران مشاهده شد. متوسط زمان عمل کواگولاسیون 2.5±8.4، رینگ 1.6±11.8 و فیلشی 1.5±11.9 دقیقه بوده است.
بستن لاپاراسکوپیک لوله های رحمی به روش رینگ دارای عوارض زودرس و دیررس بالنسبه بیشتری از روش کواگولاسیون و فیلیشی کلیپ می باشد و استفاده از کواگولاسیون دو قطبی با لاپاراسکوپ تک پورت هم می تواند سریعترین روش عمل از میان سه روش فوق باشد.