بررسی تجربی تاثیر افزودن نانو لوله های کربنی بر جدایش بین لایه ای ناشی از سوراخ کاری کامپوزیت شیشه/اپوکسی

امروزه استفاده از مواد کامپوزیتی به ویژه در صنایع هوافضا و خودروسازی به طور روز افزونی در حال افزایش می باشد. سوراخ کاری فرآیند اصلی برای مونتاژ کردن اجزای کامپوزیتی است. آسیب های فرایند سوراخ کاری مانند جدایش بین لایه ای و ترک خوردگی ماتریس در اطراف سوراخ، در نهایت ممکن است باعث افت در استحکام باقیمانده ی اجزای سوراخ کاری شده، شود. در این مقاله اثر پارامترهای سوراخ کاری نظیر نرخ پیشروی، سرعت اسپیندل و قطر مته سوراخ کاری بر نیروی محوری و فاکتور جدایش بین لایه ای برای نمونه های کامپوزیتی با درصدهای مختلف نانو لوله کربنی اصلاح شده، بررسی شده است. همچنین در این تحقیق از روش تاگوچی برای طراحی آزمایش به منظور تجزیه و تحلیل تاثیر پارامترهای ماشین کاری بر نیروی محوری و فاکتور جدایش بین لایه ای استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که با افزودن نانو لوله کربنی تا درصد مشخصی (در حدود 5/0 درصد وزنی)، نیروی محوری و جدایش بین لایه ای کاهش می یابد. همچنین با کاهش نرخ پیشروی و افزایش سرعت اسپیندل