سنجش مولفه های کمی و کیفی قابل اندازه گیری موثر بر آمادگی ارایه خدمات الکترونیک در شهر اصفهان

در عصر جهانی شدن، شهرهایی که بتوانند خدمات مناسب را در کمترین فرصت و با کیفیت بالا به شهروندان ارائه کنند مورد علاقه بسیاری از مردم جهان واقع می شوند. از جمله ویژگی های این شهرها، داشتن قابلیت های مختلف در ارایه خدمات به هنگام و از راه دور می باشد. هدف این پژوهش، سنجش میزان آمادگی الکترونیکی شهر اصفهان با توجه به شاخص های مهم اجتماعی- فرهنگی، انسانی، قوانین- استانداردها و فناوری می باشد. با توجه به عدم وجود اطلاعات به روز، تفاوت در مقیاس های سنجش و تمایز این شاخص ها با مدل های ارزیابی آمادگی الکترونیکی در جهان، سعی شده با استفاده از سنجه های کمی و کیفی محقق ساخته به سنجش میزان آمادگی الکترونیکی شهر اصفهان پرداخته شود. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد، جامعه آماری شامل کاربران اینترنت در مناطق 14گانه و کارشناسان فاوا در سازمان های مختلف شهر اصفهان می باشد، برای تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات از آزمون های آماری تی، من ویتنی و رگرسیون گام به گام چند متغیره استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که سرمایه گذاری سازمان ها در زمینه IT و بخصوص توسعه منابع انسانی ضعیف بوده، امکان انجام فعالیت های اداری و خدماتی از راه دور محدود و همچنین وضعیت زیرساخت های سازمانی نیز نامناسب می باشد.بررسی سوالات پژوهش نشان می دهد که تفاوت معناداری بین نظرات کارشناسان فاوا و کاربران به جز در زمینه ضعف ابزارهای اولیه دیده نشده، رابطه معناداری بین زیرساخت های شهری و ارائه خدمات الکترونیکی وجود دارد، در این بین دسترسی همه مردم و وجود زیرساخت های فنی با اهمیت تر می باشد.