فرآیند بکارگیری مدلهای تصمیم گیری چند معیاره در اولویت بندی اجرای طرحهای توسعه منابع آب مناطق روستائی استان خوزستان

در چند سال اخیر توجه مجامع دانشگاهی در کشور به علوم تصمیم گیری بیشتر جلب شده است و در راستای انتخاب گزینه برتر در زمینه های صنعت، بازرگانی و تجارت، معدن و غیره تحقیقات نسبتا جامعی انجام شده است. اما در زمینه طرح های توسعه منابع آب و لزوم بکارگیری تکنیک‏های علمی تصمیم گیری در انتخاب مناسب‏ترین و اقتصادی‏ترین گزینه جهت شروع عملیات اجرایی برای هر پروژه، تحقیقات کاملی صورت نگرفته است. در فرایند طرح های توسعه منابع آب، کشاورزان به عنوان سرمایه گذار محسوب می‏شوند و اگر گزینه‏ای نامناسب برای شروع عملیات اجرائی انتخاب شود، ممکن است عواقب منفی ناشی از اجرای آن بیشتر از آثار مثبت آن بوده و مشکلات اجتماعی و سیاسی فراوانی در مناطق محل اجرای این طرح ها به وجود آورد. همچنین لزوم اولویت‏بندی طرح ها و پروژه های ملی و منطقه‏ای به دلیل محدودیت منابع مالی و میزان بازگشت سرمایه گذاری بسیار مهم می‏باشد. وجود پروژه های ناتمام در کشور و عدم توانائی در تامین بودجه لازم برای اتمام این پروژه ها، سبب شده است تا موضوع اولویت‏بندی اجرای طرح ها، اهمیتی بیش از پیش، پیدا کند. در این راستا، استفاده از یک روش علمی تصمیم گیری، در سطح استان‏ها وحتی کشور، کاملا ضروری به نظر می رسد. در این راستا، استفاده از یک روش علمی تصمیم گیری، در سطح استان ها و حتی کشور، کاملا ضروری به نظر می رسد. در این مقاله با بررسی وضعیت طرح های آبیاری و زهکشی مشارکت مردمی در حوزه عمل سازمان آب و برق استان خوزستان، شاخص های مورد نظر مسئولین وکشاورزان تعریف گردیده است. سپس با استفاده از دو روشSAW و WPM رتبه هریک از طرح ها محاسبه شده و بر اساس این رتبه بندی، اولویت اجرا برای هر یک از طرح های آماده به اجرای سازمان با سیستم مشارکتی، تعیین شده است.