تغییرات غلظت فیبرینوژن و مسیرهای انعقادی گاو در دو فصل سرد و گرم یا زمستان و تابستان

فیبرینوژن یکی از فاکتورهای اصلی و مهم در انعقاد خون و نیز از پروتئین های مرحله حاد مثبت می باشد که در مواردی از جمله التهاب، عفونت و استرس میزان آن افزایش می یابد. سنجش مدت زمان ترومبین و ترومبوپلاستین فعال نسبی از آزمایش های غربالگری است که به منظور بررسی وضعیت سیستم انعقادی انجام می شود. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر فصل بر میزان فیبرینوژن و مدت زمان ترومبین و ترومبوپلاستین فعال نسبی گاو انجام شد. به منظور انجام این تحقیق از 10 راس گاو به ظاهر سالم متعلق به یک گاوداری دراطراف شهرستان یاسوج با رعایت شرایط استریل در دو فصل زمستان و تابستان خون گیری به عمل آمده وپلاسمای سیتراته جداسازی شد. میزان فیبرینوژن(FIB) به روش انکسار سنجی رسوبی و مدت زمان پروترومبین (PT) و ترومبوپلاستین فعال نسبی(APTT) به روش کوآگولومتری اندازه گیری شد. آزمون های آماری نشان داد که بین میانگین میزان فیبرینوژن در تابستان و زمستان اختلاف آماری معنی دار وجود دارد (05/0p<). اما تغییرات مدت زمان پروترومبین و ترومبوپلاسمین فعال نسبی به اندازه ای نبود که بین این پارامترها در فصل تابستان و زمستان اختلاف آماری معنی دار مشاهده شود (05/0p>). نتیجه این که سرمای فصل زمستان می تواند میزان فیبرینوژن را به طور قابل ملاحظه ای افزایش دهد، اما بر روی مسیرهای انعقادی تاثیر چندانی ندارد.