بررسی عملکرد بالینی و اکوسیستم شکمبه در گاوهای مبتلا به تیلریوز

این مطالعه روی 20 راس گاو مبتلا به تیلریوز و 12 راس گاو سالم به منظور ارزیابی عملکرد بالینی شکمبه و وضعیت اکوسیستم شکمبه انجام شد. رخداد تب در گاوهای مبتلا به تیلریوز به طور معنی داری بیشتر از گاوهای گروه سالم بود (05/0p<). حرکات شکمبه و قوام آن در ملامسه در گاوهای گروه بیمار کاهش داشت ولی این کاهش معنی دار نبود. قوام محتویات شکمبه به طور معنی داری نسبت به گاوهای گروه سالم تغییر پیدا کرده بود (05/0p<)، ولی تغییر در بو و رنگ محتویات شکمبه معنی دار نبود. میانگین pH شکمبه در گاوهای گروه بیمار به طور غیرمعنی داری بیشتر از گاوهای گروه سالم بود. میانگین زمان ترسیب و زمان تست احیاء متیلن بلو توسط محتویات شکمبه بیشتر از گاوهای گروه سالم بود. اسیدیته تام محتویات شکمبه در گاوهای گروه مبالا به تیلریوز کاهش معنی داری را نشان می داد (05/0p<). تعداد تک یاخته ها و نسبت تک یاخته های زنده به مرده و مورفولوژی باکتری های شکمبه در گاوهای مبتلا به تیلریوز نسبت به گاوهای گروه سالم تغییر قابل توجهی نداشت. نتیجه نهایی این که در بیماری تیلریوز عملکرد بالینی شکمبه و وضعیت عملکرد اکوسیستم شکمبه تحت تاثیر قرار گرفته و باید در درمان تیلریوز به این موارد توجه کرد.