اثربخشی معنادرمانی گروهی بر امید به زندگی دبیران دبیرستان های شهرستان میانه

معلمان به واسطه ماهیت شغلی خود، با مشکلات عدیده ا ی(پرحجمی کار، افت تحصیلی دانش آموزان، حقوق و مزایای ناکافی،... ) مواجه هستند، که این مشکلات همگی بر سلامت آنها تاثیرگذار بوده و با استمرار این مشکلات آسیب پذیری آنها را بالا برده و نهایتا ممکن است منجر به بیماری و کاهش امید به زندگی در میان آنان شود.
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی معنادرمانی گروهی بر امید به زندگی دبیران زن دبیرستان های شهرستان میانه در سال تحصیلی 91-1390 بود.
در این پژوهش از روش تحقیق نیمه تجربی طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شده است. برای این منظور پس از نمونه گیری از جامعه آماری 200 نفره دبیران، تعداد 60 نفر از دبیران زن دبیرستانها به شیوه ی در دسترس انتخاب و از این تعداد 30 نفر در گروه آزمایش و 30 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. روش معنادرمانی گروهی طی هشت جلسه هر هفته دو جلسه برای گروه آزمایش اجراشد و به گروه کنترل ، آموزشی داده نشد. همه آزمودنی ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، آزمون امید به زندگی میلر را پر کردند. در مرحله بعد جهت سنجش ماندگاری آموزش های داده شده پس از 1 ماه آزمون پیگیری امید به زندگی اجرا گردید . برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس دوطرفه همبسته استفاده شد.
نتایج تحلیل واریانس نشان می دهد که میزان امید به زندگی در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری دارد p<0. 001) (. همچنین پس از اجرای جلسات، پیگیری با فاصله ی یک ماه ، سودمندی معنادرمانی گروهی را نشان داد.
نتایج تحقیق نشان می دهد که می توان از روش معنادرمانی گروهی به عنوان روشی مستقل ویا در کنار سایر درمان ها در جهت افزایش امید به زندگی استفاده کرد.