تاثیر فرقه خوارج بر تحولات خوزستان در عصر امویان

موقعیت اقلیمی و نزدیکی خوزستان به مراکز قدرت در پایتخت های اسلامی کوفه و شام، سبب شد قبایل عربی که به دلیل ایدئولوژیک با خلافت اسلامی سر ستیز داشتند در این ناحیه ساکن شوند. خوارج فراری در دوره خلافت علی بن ابی طالب7 زمینه ساز شورش هایی در خوزستان شدند. در دوره بنی امیه بنابر دلایل سیاسی و اقتصادی و نیز انحراف های عملکردی در رفتارهای سیاسی و اقتصادی خلفای اموی، زمینه های گرایش به اندیشه خارجی در این منطقه و گسترش آن به نواحی هم جوار فزونی یافت. فرقه هایی از آنان همچون ازارقه و صفریه در خوزستان رحل اقامت افکنده، به سرعت قدرت یافتند.
این پژوهش با روش توصیفی و بهره گیری از منابع تاریخی معتبر، درصدد تحلیل و تبیین نقش خوارج در تحولات تاریخی خوزستان است و می کوشد ضمن بررسی تاثیر خوارج بر تحولات خوزستان در دوره امویان، به برخی پرسش های موجود در این باره پاسخ دهد. نتیجه این پژوهش نشان می دهد اندیشه و فعالیت خوارج، موجب پیدایش نوعی گسست بین مردم و نظام خلافت اموی شدکه با پشتوانه حمایت های توده ای خوارج توانستند دست کم برای مدت دو دهه در برابر لشکرکشی پی درپی عاملان خلافت اموی مقاومت کنند و با پیوستن به قیام های دیگر، به عاملی خطرناک برای فروپاشی قداست خلافت اموی تبدیل شوند.