بررسی تغییرات تکاملی نوتوکورد و اثرات القایی آن بر لایه های زاینده جنینی مجاور با توجه به نقش گلیکوکانژوگیت ها

نوتوکورد ساختاری محوری با منشا مزودرمی است که علاوه بر نقش ساختمانی و پشتیبانی در القای لایه های زاینده جنینی مجاور خود برای تشکیل اعضائی مانند ستون مهره ها، عروق محوری، لوله عصبی و روده اولیه نقش اساسی دارد. این عضو در فرایند تکامل دچارتغییرات فاحش و اساسی می شود بدین صورت که از گره اولیه به صورت زایده نوتوکوردی با کانالی در مرکز خود ظاهر گردیده، سپس به صفحه نوتوکوردی و متعاقبا به ساختاری طنابی شکل به نام نوتوکورد قطعی تبدیل می شود. سرانجام نوتوکورد در محل تشکیل جسم مهره ها تحلیل رفته و در محل دیسک بین مهره ای باقی مانده و هسته ژلاتینی آن را می سازد.
گلیکوکانژوگیت ها ترکیباتی بسیار مهم و ماکرومولکول هایی حاوی کربوهیدرات هستند که در برخی فرایندهای بیولوژیکی از قبیل تکثیر، تمایز، مهاجرت، مرگ برنامه ریزی شده سلول ها در تکوین بسیاری از سیستم های بدن نقش کلیدی دارند و این وظیفه عمدتا برعهده قند انتهایی آنها می باشد. این قندها به کمک دسته ای از ترکیبات پلی پپتیدی بنام لکتین ها که از منابع گیاهی و جانوری به دست می آیند و به طور اختصاصی با آنها پیوند برقرار می کنند، قابل شناسائی می باشند. تکنیک به کار گرفته شده هیستوشیمی لکتین ها نامیده می شود. بررسی تغییرات تکاملی نوتوکورد با استفاده از این تکنیک نشان داده است که انواعی از گلیکوکانژوگیت ها با قندهای انتهایی مختلف مانند ان استیل گالاکتوزآمین (GalNac)، ان استیل گلوکزآمین (GlcNac)، گالاکتوز (Gal)، فوکوز (Fuc)، مانوز (Man)، نورآمینیک اسید (NeuAc) و دی ساکاریدهای Gal-GalNac وGal-GlcNac دراثنای دوران ریخت زائی در نوتوکورد گونه های مختلف جانوری بیان می شوند.
بررسی مطالعات گسترده لکتین هیستوشیمی صورت گرفته بر روی تکامل نوتوکورد و اثرات القایی آن بر بافت های مجاور نشان داده است که این عضو ساختاری فوق العاده گلیکوزیله داشته و انواع متنوعی از گلیکوکانژوگیت ها با قندهای انتهائی مختلف در آن بیان می شوند. برخی از این قندها احتمالا در تغییرات ریخت شناسی نوتوکورد دخیل می باشند و برخی دیگر در ترکیبات ترشح شده از آن حضور داشته و نقش های کلیدی در القای بافت های مجاور به وسیله آن ایفا می نمایند.