درمان های تلفیقی و آشفتگی زناشویی: بررسی و مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری التقاطی(IBCT) و درمان تصمیم گیری مجدد

نرخ بالای طلاق رسمی و گسترش بی رویه طلاق های عاطفی باعث شده که موضوع آشفتگی های زناشویی به طور فزاینده ای وضعیتی ویژه کسب کند. مطالعه حاضر نیز با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری التقاطی و درمان تصمیم گیری مجدد در بهبود آشفتگی زناشویی زوجین انجام گرفت.
مطالعه حاضر یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل 42 زوج بود که به شیوه نمونه گیر ی در دسترس از میان زوج های متعارضی که در فاصله بهمن ماه سال 1393 تا اواخر سال 1394 به مراکز مشاوره شهر سنندج مراجعه کرده بودند انتخاب گردید. یکی از گروه ها مداخله زوج درمانی رفتاری التقاطی، گروه آزمایشی دیگر مداخله درمان تصمیم گیری مجدد دریافت نمودند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پرسشنامه تعارضات زناشویی به عنوان پیش آزمون پس آزمون استفاده گردید. داده ها به روش تحلیل واریانس مکرر در نرم افزار spss 21 تحلیل گردید.
نتایج نشان داد که جنسیت زوجین تاثیر چندانی در اثربخشی مداخلات زوج درمانی نداشته است. هم چنین نتایج تحلیل آماری نشان داد که هردو درمان رفتاری التقاطی و تصمیم گیری مجدد در بهبود تعارض زناشویی زوجین و حفظ دستاوردهای درمانی حتی تا دوماه پس از درمان موفق عمل کرده اند اما زوج درمانی رفتاری التقاطی به نسبت درمان تصمیم گیری مجدد موفق عمل کرده است و تغییرات بیشتری را سبب شده است.
درمان های تلفیقی در حال گسترش هستند و امیدوار است کاربرد این رویکردها از سوی متخصصان و مشاوران حوزه خانواده با اقبال بیشتری مواجه شود.